Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό, μα εγώ θα αναστηθώ

 

Σάββατο 29 Μάρτη

Πανελλαδική Πανεκπαιδευτική Συγκέντρωση στην Αθήνα και πορεία στο Μαξίμου

Η 28^η Φλεβάρη άλλαξε τα πάντα. Το κοινωνικό ρήγμα που άνοιξαν η γενική απεργία (η οποία σημείωσε πρωτοφανή ποσοστά· 88% στον Σύλλογό μας!) και οι τεράστιες παλλαϊκές κινητοποιήσεις για τα Τέμπη είναι τόσο βαθύ, επειδή συμπυκνώνει μια ευρύτερη πολιτική και κοινωνική δυσαρέσκεια.

Η κοινωνία μίλησε και εξακολουθεί να κινητοποιείται και να δίνει βήμα στους συγγενείς των θυμάτων, οι οποίοι με τις τοποθετήσεις τους απογυμνώνουν την κυβέρνηση και τους δικαστικούς χειρισμούς της υπόθεσης, δείχνοντας ότι κανένα σχέδιο συγκάλυψης δεν θα επιτύχει.

Η κυβέρνηση, πανικόβλητη, έχοντας απωλέσει την κοινωνική νομιμοποίηση μπορεί να στηρίζεται μόνο σε δύο παράγοντες: (α) στην πεποίθησή της ότι δεν έχει αντίπαλο, τουλάχιστον στη Βουλή και στη διεκδίκηση της εκλογικής πλειοψηφίας και (β) στην ωμή και απροκάλυπτη καταστολή, από τα ΜΑΤ που ποδοπατάνε αγόρια και κορίτσια στο κέντρο της Αθήνας μέχρι την απόλυση της καθηγήτριας στον Πειραιά και τα 1000 πειθαρχικά σε απεργούς εκπαιδευτικούς.