Τρίτη 25 Μαρτίου 2025

Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό, μα εγώ θα αναστηθώ

 



Σάββατο 29 Μάρτη

Πανελλαδική Πανεκπαιδευτική Συγκέντρωση στην Αθήνα και πορεία στο Μαξίμου


Η 28η Φλεβάρη άλλαξε τα πάντα. Το κοινωνικό ρήγμα που άνοιξαν η γενική απεργία (η οποία σημείωσε πρωτοφανή ποσοστά· 88% στον Σύλλογό μας!) και οι τεράστιες παλλαϊκές κινητοποιήσεις για τα Τέμπη είναι τόσο βαθύ, επειδή συμπυκνώνει μια ευρύτερη πολιτική και κοινωνική δυσαρέσκεια.

Η κοινωνία μίλησε και εξακολουθεί να κινητοποιείται και να δίνει βήμα στους συγγενείς των θυμάτων, οι οποίοι με τις τοποθετήσεις τους απογυμνώνουν την κυβέρνηση και τους δικαστικούς χειρισμούς της υπόθεσης, δείχνοντας ότι κανένα σχέδιο συγκάλυψης δεν θα επιτύχει.

Η κυβέρνηση, πανικόβλητη, έχοντας απωλέσει την κοινωνική νομιμοποίηση μπορεί να στηρίζεται μόνο σε δύο παράγοντες: (α) στην πεποίθησή της ότι δεν έχει αντίπαλο, τουλάχιστον στη Βουλή και στη διεκδίκηση της εκλογικής πλειοψηφίας και (β) στην ωμή και απροκάλυπτη καταστολή, από τα ΜΑΤ που ποδοπατάνε αγόρια και κορίτσια στο κέντρο της Αθήνας μέχρι την απόλυση της καθηγήτριας στον Πειραιά και τα 1000 πειθαρχικά σε απεργούς εκπαιδευτικούς.

Έτσι όμως, η κλεψύδρα αδειάζει πιο γρήγορα:

Πείτε ψέματα, κάντε επικοινωνιακά τρικ, δείξτε έπαρση, γεμίστε μας με φόβο κι απειλές, ψεκάστε μας για να φύγουμε από τον δρόμο, κεράστε πειθαρχικά στους απεργούς, στις αποσπασμένες σε άλλους φορείς μέχρι και στις ετοιμόγεννες. Η αλήθεια θα σας μαστιγώνει. Είστε στυγεροί κι αμετανόητοι εγκληματίες και οι δολοφονίες σας είναι ταξικές. Είμαστε όλοι πιθανά θύματά σας.

Εδώ και εβδομάδες, το κέντρο της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, οι πλατείες των χωριών και τα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων βουλιάζουν από κόσμο για το έγκλημα των Τεμπών, ενώ ο πρωθυπουργός έχοντας χάσει κάθε λαϊκή νομιμοποίηση να κυβερνά, μιλάει με θράσος και κουνάει το δάκτυλο. Στην ομιλία του μέσα στην Βουλή κατά την διάρκεια της πρότασης δυσπιστίας με αφορμή το έγκλημα των Τεμπών, και ενώ 57 ψυχές ζητούν δικαίωση, προσπαθούσε να κλείσει επιχειρηματικό deal για την ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης! Συγκεκριμένα, δήλωσε δημόσια πως ανταλλάσσει την αναθεώρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος περί ευθύνης υπουργών, αρκεί η αντιπολίτευση να συμφωνήσει στην αναθεώρηση του άρθρο 16 του Συντάγματος που προστατεύει τον δημόσιο χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης. Δεν ξέρουμε πια τι είναι πιο αισχρό και πιο χυδαίο!

Να το θυμάστε την επόμενη φορά που θα βλέπετε τον Μητσοτάκη με σηκωμένο δάκτυλο και υψωμένη μύτη. Τα ακριβά του κουστούμια στάζουν το αίμα των παιδιών μας.

Η λαϊκή οργή για το έγκλημα των Τεμπών διογκώνεται και συναντιέται με την ακρίβεια, τη φτώχεια, κυρίως με μια αίσθηση ακραίας κοινωνικής αδικίας και επιβολής μαφιόζικων πρακτικών απροκάλυπτα από το ίδιο το κράτος. Τίποτα λιγότερο   από δικαίωση και τιμωρία των ενόχων ζητά η κοινωνική πλειοψηφία, αίτημα που βάζει στο κάδρο όχι μόνο την κυβέρνηση και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, αλλά και τους μαφιόζους-πετρελαιάδες. (Και ειλικρινά, οι ατάκες "δεν είναι μαφία αλλά ο καπιταλισμός" αποτελούν τουλάχιστον υπεκφυγή: από πότε υπήρχε καπιταλισμός χωρίς μαφία;).

Την στιγμή της μεγαλύτερης αμφισβήτησης και της πιο βαθιάς κυβερνητικής κρίσης, τη στιγμή που το 70% με 80% της κοινωνίας είναι στα κάγκελα, η κυβέρνηση είπε να στρίψει το τιμόνι τέρμα Δεξιά για να σωθεί. Η πιο κυνική επιλογή Προέδρου Δημοκρατίας, ο πιο προκλητικός και ακραίος ανασχηματισμός που έχουμε δει. Βαράει ο Μασκ και χορεύουν οι ιθαγενείς σε μια χώρα-χωράφι με ένα κράτος-καρμανιόλα.

Σήμερα, η δυσαρέσκεια περπατάει παντού και ζητά στήριγμα. 
Και δεν είναι συγκυριακό: Τα Τέμπη συμπυκνώνουν την ευρύτερη και διαχρονική κυβερνητική και συστημική αποδοκιμασία. Αναζητείται διέξοδος, ελπίδα, συγκρότηση, ανατροπή και προοπτική. Όσο οι δεκάδες χιλιάδες που διαδηλώνουν φωνάζοντας «παραιτήσου» εκφράζουν την απελπισία τους αποζητώντας λύσεις που δεν υπάρχουν, τόσο οι δυνάμεις εξουσίας θα τρίβουν τα χέρια τους αφού και αυτή η κοινωνική κατακραυγή φαίνεται να μένει χωρίς ενεργή κοινωνική-πολιτική προοπτική. Η μόνη σταθερά που έχει απομείνει στους δικούς μας κοινωνικούς χώρους είναι τα συνδικάτα. Γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή. Οι πολιτικές γραμμές της ανοιχτής υπονόμευσης των αποφάσεων της Ομοσπονδίας ενάντια στην αξιολόγηση πρέπει να απαντηθούν. Κανένα αποτέλεσμα δεν έχει το να τις κρύψουμε κάτω από το χαλί. Οφείλουμε να επιδιώξουμε την ευρύτερη δυνατή αγωνιστική συνεννόηση για να σταθούμε στα πόδια μας απέναντι στον μεγάλο αντίπαλο, το κράτος και την κυβέρνηση, τα 1000 πειθαρχικά και τις καθαιρέσεις. Αν δηλώνει κάποιος ότι μπορεί να το κάνει μόνος του, ως ο συνεπέστερος όλων, ή αυταπατάται ή μας εξαπατά.

Δυστυχώς, δεν έχουμε ούτε εδώ οξυγόνο. Κάτι καινούργιο πρέπει να γεννηθεί.

Για να τους ανατρέψουμε, πρέπει να αναπνεύσουμε!

Γι’ αυτό, όλες μας οι προσπάθειες τις επόμενες ημέρες πρέπει να συγκλίνουν σε έναν στόχο:

την 29 Μάρτη, ως ημέρα μιας τεράστιας πανεκπαιδευτικής πανελλαδικής συγκέντρωσης στην Αθήνα, που θα αποτελεί την απάντηση του εκπαιδευτικού κινήματος στον αυταρχισμό των διώξεων και των πειθαρχικών!

Θέλουμε οξυγόνο, στην κοινωνία, στην παιδεία, στα σχολεία μας,
στα σωματεία, στις συλλογικότητές μας!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου