Γιατί πρέπει την Παρασκευή 13/1 να κατεβούμε μαζικά στην πανεκπαιδευτική συγκέντρωση στο Υπουργείο Παιδείας

(13.00, τρίωρη στάση από ΔΟΕ + 1-3 ώρες από τον Σύλλογο)

Η μάχη για να μην περάσει η ατομική αξιολόγηση κρίνεται τώρα!

Επιτέλους, κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παίζει με τις ζωές μας!

Όπως είναι γνωστό, μετά τα δύο πρώτα χρόνια διορισμού όπου ο/η εκπαιδευτικός χαρακτηρίζεται «δόκιμος», ακολουθεί η μονιμοποίηση, με μια πράξη διαπιστωτικού περιεχομένου. Αυτή ήταν μια τυπική και ακώλυτη διαδικασία, εδώ και δεκαετίες, παρά το ότι το θεσμικό πλαίσιο πάντοτε προέβλεπε την αξιολόγηση ως προϋπόθεση για τη μονιμοποίηση. Φέτος, τα πράγματα εξελίσσονται διαφορετικά. Οι νεοδιόριστοι/ες του 2020 θα έπρεπε να είχαν μονιμοποιηθεί από τον Αύγουστο του 2022. Παρ’ όλα αυτά, το Υπουργείο Παιδείας, με προφορικές έως τώρα εντολές, έχει παγώσει τη διαδικασία μονιμοποίησής τους δηλώνοντας ότι πρέπει πρώτα να αξιολογηθούν! Επιπλέον, κάλεσε τις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, οι οποίες κάτω από την πίεση του εκπαιδευτικού κινήματος προχώρησαν στη νόμιμη διαδικασία μονιμοποίησης των συναδέλφων, να ακυρώσουν τις σχετικές διαπιστωτικές πράξεις! Μάλιστα, ο Διευθυντής Εκπαίδευσης της Α΄ Διεύθυνσης, έσπευσε νωρίς-νωρίς να υλοποιήσει τις προφορικές εντολές του ΥΠΑΙΘ, πράττοντας το αδιανόητο: μετατρέποντας τους μόνιμους συναδέλφους σε δόκιμους!

Οι συνάδελφοι νεοδιόριστοι πέρασαν από σαράντα κύματα, υπηρέτησαν επί σειρά ετών σε νησιά, απρόσιτες, ορεινές περιοχές, αγωνίστηκαν με σθένος, συγκρούστηκαν με την προηγούμενη κυβέρνηση αντιδρώντας στο προσοντολόγιο και πέτυχαν με το σπαθί τους τον διορισμό τους. Δεν τον χάρισε καμία κυβέρνηση. Κι ούτε έχουν να αποδείξουν τίποτα για να μονιμοποιηθούν.

Δεν θα περάσει ο εκβιασμός

Η Κεραμέως και η κυβέρνηση επιχειρούν:

·         Να καταστήσουν όμηρους τους νεοδιόριστους συναδέλφους και να τους εκβιάσουν να αποδεχτούν την ατομική αξιολόγηση για να μονιμοποιηθούν.

·         Να υποχρεωθεί κάθε νεοδιόριστος/η να υποστεί τον επιθεωρητισμό ενός ολόκληρου στρατού από αξιολογητές προκειμένου να αποφανθούν εάν είναι δυνατόν ή όχι να μονιμοποιηθεί.

·         Να ασκηθούν αφόρητες πιέσεις στους/στις νέους/νέες συναδέλφους ώστε να υπακούσουν στα αντιεκπαιδευτικά μέτρα και ιδιαίτερα στην αξιολόγηση, σκύβοντας το κεφάλι στο νέο σώμα προθύμων διευθυντών/ντριών που σχεδιάζουν να επιλέξουν.

·         Να ορθώσουν ένα ακόμα εμπόδιο στην ατελείωτη διαδρομή προς τη μονιμοποίηση, το οποίο, με μεροληπτικές και υποκειμενικές διαδικασίες, θα μπορεί και να απορρίπτει τη μονιμοποίηση ενός μέρους συναδέλφων.

·         Να προσπελάσουν με αυτόν τον τρόπο τη σθεναρή αντίσταση και τον αγώνα διαρκείας που δίνει το εκπαιδευτικό κίνημα με όλα τα μέσα και με μεγάλη επιτυχία εδώ και τρία χρόνια.

Και στο βάθος: γραπτός διαγωνισμός ΑΣΕΠ

Επομένως, η κινητοποίηση της Παρασκευής μάς αφορά όλες και όλους: είναι κρίσιμο αγωνιστικό επεισόδιο του αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση, αλλά και του αγώνα για σταθερή και μόνιμη εργασία. Πολύ περισσότερο που η κυβέρνηση έχει εξαγγείλει νέο νομοσχέδιο με θέμα «Νέα κριτήρια επιλογής εκπαιδευτικών», παραπέμποντας στην εισαγωγή γραπτού διαγωνισμού ΑΣΕΠ, πιθανόν σε ένα μεικτό σύστημα όπου θα συνυπολογίζονται και τα προσόντα, προσθέτοντας δηλαδή τα φροντιστήρια στα μεταπτυχιακά και τα σεμινάρια, γονατίζοντας οικονομικά τους υποψήφιους εκπαιδευτικούς και τους αναπληρωτές και απαξιώνοντας πλήρως τα επαγγελματικά δικαιώματα του πτυχίου.

Στην εποχή των τεράτων, μόνη αντιπολίτευση είναι οι αγώνες μας

Να κατέβουμε λοιπόν στην κινητοποίηση της Παρασκευής. Να τη μετατρέψουμε σε ένα μεγάλο γεγονός που θα επιβάλει με τη δυναμική του την απαραίτητη αγωνιστική συνέχεια. Για όλα τα ζητήματα που μας αφορούν και μας καίνε. Επειδή δεν πάει άλλο!

Δεν πάει άλλο με την ακρίβεια και τον πληθωρισμό που εξανεμίζουν τον πενιχρό μισθό μας.

Δεν πάει άλλο με την έκρηξη των τιμών: οι μόνες τιμές που έχουν μείνει σταθερές στα σούπερ-μάρκετ είναι τα κέρματα για τα καροτσάκια.

Δεν πάει άλλο με την πολιτική που μας συνθλίβει οικονομικά ενώ γύρω μας η διαφθορά, τα σκάνδαλα και η υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος από κυβερνητικά στελέχη διαμορφώνουν μια νέα οικονομική και πολιτική ολιγαρχία με όρους δικτατορίας του πλούτου ή, πιο απλά, με όρους μαφίας.

Δεν είμαστε επαίτες. Δεν θέλουμε κουπόνια· θέλουμε μισθό! Θέλουμε πάγωμα των τιμών, πλαφόν στο ρεύμα και το πετρέλαιο, αλλά και στα ενοίκια.

Δεν πάει άλλο με το σύστημα υγείας που μόνο δημόσιο πια δεν είναι. Με τα φαρμακεία να μην διαθέτουν πια στοιχειώδη φάρμακα, ανθρώπινες ζωές να χάνονται επειδή δεν υπάρχουν ΜΕΘ ή επειδή χαλάνε τα ασθενοφόρα-σαράβαλα. Πρόπερσι χειροκροτούσαν τους ήρωες-γιατρούς υποκριτικά, τώρα τους αντιμετωπίζουν με τα ΜΑΤ και τους οδηγούν στην εντατικοποίηση και την παραίτηση από τα δημόσια νοσοκομεία λόγω υπερκόπωσης. Την ίδια στιγμή, το 15% των αναπληρωτών εκπαιδευτικών/ΕΕΠ-ΕΒΠ αρνήθηκε την πρόσληψή του, πολύ απλά επειδή δεν μπορεί να επιβιώσει στις περιοχές που κλήθηκε να υπηρετήσει.

Δεν πάει άλλο με τα αργυρώνητα ΜΜΕ και την πλύση εγκεφάλου μιας κοινωνίας που στοχευμένα και συνειδητά οδηγείται στη βαρβαρότητα και τον εκφασισμό.

Δεν πάει άλλο με την κρατική καταστολή και τον αυταρχισμό στους χώρους δουλειάς ενάντια σε κάθε φωνή που αντιστέκεται, την ίδια στιγμή που οι υψηλά ιστάμενοι και οι αστυνομικοί παιδόφιλοι, βιαστές, δολοφόνοι ξεπλένονται συστηματικά από το δικαστικό σύστημα που καμιά σχέση δεν έχει πια με τη Δικαιοσύνη.

Η Παρασκευή 13 Ιανουαρίου είναι λοιπόν η ημέρα που η ζωντανή εκπαίδευση πρέπει να στείλει ένα ηχηρό μήνυμα:  

 

ΩΣ ΕΔΩ!