O ρεαλισμός τους δεν μας χωράει

Πέμπτη 16 Μάη : 

8.30πμ ΓΣ, 1μμ – 6.30μμ εκλογές για την 88^η Γ.Σ. της ΔΟΕ

O ρεαλισμός τους δεν μας χωράει

Λοιπόν, μολύβι και χαρτί…

…μετράει χρόνια, μήνες και μέρες. Χρόνια αδιοριστίας, χρόνια αναμονής και χρόνια αναπλήρωσης. Αναπληρώτρια από το 2004, χρονιά της «χρυσής» Ολυμπιάδας. Τόσα χρόνια αναπληρώτρια και ούτε 11 χρόνια προϋπηρεσία. Κάρπαθος, Σάμος, Μήλος, Κόρινθος, Θήβα, Πέραμα, Μενίδι, Άνω Λιόσια. Live your myth in Greece. Μετράει παιδικά πρόσωπα, μετράει χαρές, λύπες και αποχαιρετισμούς. Μετράει απολύσεις τον Ιούνη και προσλήψεις τον Οκτώβρη. Μετράει συγκεντρώσεις και πορείες, συνθήματα και δακρυγόνα. Μετράει τις νύχτες που κοιμήθηκε στην κατάληψη στην Πρυτανεία. Μετράει το έχει της στη ζυγαριά του προσοντολογίου, μετράει την κλοπή και την αδικία.

Λοιπόν, μολύβι και χαρτί…

…μετράει τα έσοδα και τα έξοδά του, το δεκαπενθήμερο που τελείωσε πολύ πριν μπει το επόμενο. Το νοίκι, ο φροντιστήριο αγγλικών της μικρής και το φροντιστήριο του μεγάλου που δίνει πανελλαδικές. Μήπως να μην πληρώσει πάλι τη ΔΕΗ; Α, ξέχασε να υπολογίσει ότι το επόμενο δεκαπενθήμερο θα έχει και την κράτηση της απεργίας. Τόσα χρόνια τώρα δεν έχει χάσει ούτε μια απεργία, το 2006 έκανε απεργία και τις 6 εβδομάδες, μετά δούλεψε οικοδομή κάποια μεροκάματα για να τα φέρει βόλτα – είναι μια ανάμνηση που την ανακαλεί με περηφάνια. Όμως, πως είναι δυνατόν 22 χρόνια μόνιμος εκπαιδευτικός και να μην μπορεί να τα βγάλει πέρα; Για τα απολύτως απαραίτητα; Ήταν πάντα έτσι; Έτσι πρέπει να ’ναι;

Λοιπόν, μολύβι και χαρτί…

…μετράει την ύλη και τις βδομάδες που μένουν μέχρι τον Ιούνη. Μετράει ποιες ενότητες θα χρειαστεί να κόψει για να φτιάξει κάτι αξιοπρεπές και δημιουργικό, κάτι που θα δώσει χαρά και νόημα στη διδασκαλία της. Ας πούμε για μια επίσκεψη στο Βυζαντινό Μουσείο ή για ένα δρώμενο στη γιορτή λήξης. Και δεν της βγαίνει. Γιατί η ύλη και ο χρόνος είναι μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα αν πρέπει να συνυπολογίσει και καμιά δεκαριά μαθητές και μαθήτριές της που δεν θα καταλάβουν τίποτα αν «τρέξει» την ύλη στον προβλεπόμενο χρόνο. Κι εκείνη δεν θέλει να αφήσει πίσω της τον Γιαννάκη, τη Μαρία, τον Άχμετ, την Νάσια, παράπλευρες απώλειες στον αδυσώπητο πόλεμο του σχολικού προγράμματος. Όχι δεν θα τους αφήσει.

Λοιπόν, μολύβι και χαρτί…

…μετράει χρόνια, μήνες και μέρες. Θεμελίωσε 25ετία το 2011 ή μήπως όχι; Τόσα χρόνια μόνιμος συν τόσα αναπληρωτής. Γίνεται  58 ετών το 2021 και επομένως ο πίνακας τον πηγαίνει σε ηλικία 61 και 6 μηνών. Μπορεί να φύγει και με πέναλτι, αλλά το πρόστιμο είναι ισόβιο. Και πως θα τα βγάλει πέρα μέχρι να πάρει κανονικά τη σύνταξη; Το ΓΛΚ σταμάτησε να εκδίδει νέες συντάξεις από τον Ιανουάριο του 2017 και οι νέοι συνταξιούχοι συντηρούνται με την προσωρινή σύνταξη βιώνοντας την κυβερνητική αναλγησία. Και πως θα βοηθήσει το παιδί που ακόμα δεν έχει τελειώσει τις σπουδές του;

United we stand, divided we fall

Οι διαδρομές του καθένα και της καθεμιάς μας, οι επιθυμίες και οι ζωτικές ανάγκες μας, στην τάξη, στο σχολείο, στη ζωή μας, έρχονται σε σύγκρουση με μια αδυσώπητη πραγματικότητα που μας καλεί να απαντήσουμε σε ένα θεμελιώδες ερώτημα: Έχει νόημα η συλλογική διεκδίκηση στη σιδερένια μνημονιακή συγκυρία των κλειδωμένων πολιτικών;

Αναμφίβολα ναι! Η απάντησή μας στηρίζεται στις μάχες που ως τώρα έχουμε δώσει: Το κίνημα για μαζικούς μόνιμους διορισμούς, ο αγώνας για την υποχρεωτική δίχρονη προσχολική, το μπλοκάρισμα των αντιεκπαιδευτικών σχεδίων για την εγκατάλειψη των μαθητών με ειδικές ανάγκες, η μάχη ενάντια στην αξιολόγηση, η καθημερινή μάχη στους συλλόγους διδασκόντων για δημοκρατική λειτουργία, η διεκδίκηση της προσμέτρησης της ώρας σίτισης, η απαίτηση για παράλληλη στήριξη για κάθε μαθητή, οι αγώνες ενάντια στην υποτίμηση του μισθού, της σύνταξης, της εργασίας μας, ενάντια στα μνημόνια, τις κυβερνήσεις, τα κόμματα και τους υπερεθνικούς οργανισμούς που τα στηρίζουν.

Το μέλλον αναπνέει στους αγώνες

Ας αναλογιστούμε:

• Το μεγαλύτερο μέρος των συναδέλφων συμμετείχε σε αυτές τις αναμετρήσεις
• Το αποτέλεσμα αυτών των αγώνων καταγράφεται στην πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα: όχι, οι κυρίαρχες κοινωνικές τάξεις και τα κόμματά τους (και η σημερινή κυβέρνηση συμπεριλαμβάνεται σε αυτά), δεν μπορούν να περάσουν το σύνολο της πολιτικής τους, γιατί όλοι εμείς, ως συλλογική δύναμη, ορθωνόμαστε απέναντί τους
• Ας αναρωτηθούμε μόνο ποια πραγματικότητα θα βιώναμε σήμερα στα σχολεία μας αν δεν υπήρχαν αυτοί οι αγώνες, έρμαια της αυθαιρεσίας και του αυταρχισμού κάθε διοίκησης, από τις προσλήψεις αναπληρωτών ως τις τοποθετήσεις και από τη λειτουργία του σχολείου ως το διδακτικό και το εργασιακό μας ωράριο. Ναι λοιπόν, η απάντηση είναι η συλλογικότητα και πάλι η συλλογικότητα.

Η απάντηση αυτή μας υποχρεώνει να επαναπροσδιορίσουμε τη στάση μας απαντώντας σε στο σημαντικό ερώτημα που θέτουν οι ΓΣ και οι εκλογές σε αυτή τη συγκυρία: Τι ΔΟΕ θέλουμε;

Γιατί πρέπει να συμμετέχουμε στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας;

Τα προβλήματα που βιώνει ο καθένας και η καθεμιά μας, έχουν κοινές αιτίες: τις πολιτικές που ασκεί η σημερινή κυβέρνηση και όλες οι προηγούμενες σε συνεργασία με την Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ. και τον Ο.Ο.Σ.Α. Τα σχέδια αυτής της αντιεκπαιδευτικής συμμαχίας πάνε πολύ μακριά, μέχρι το σχολείο επιχείρηση και το διευθυντή μάνατζερ που θα προσλαμβάνει, θα αξιολογεί και θα απολύει το προσωπικό, όλους εμάς δηλαδή. Έτσι ακριβώς περιγράφονται στην τελευταία έκθεση του ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση, έκθεση που παρήγγειλε η σημερινή κυβέρνηση και χειροκροτεί σύσσωμη η μνημονιακή αντιπολίτευση.

Γιατί πρέπει να ενισχύσουμε τις Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις στις εκλογές για το νέο Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε.

Στις εκλογές της 16^ης Μάη εκλέγουμε τους αντιπροσώπους του Συλλόγου μας που θα συμμετάσχουν στη Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ και θα εκλέξουν το νέο Δ.Σ. της Ομοσπονδίας για την επόμενη διετία. Ας πάρουμε λοιπόν την ευθύνη που μας αναλογεί:

• Θέλουμε συνδικάτο κυβερνητικό και κομματικό, συνδικάτο που θα καθορίζει τη στάση και τις αποφάσεις του με κριτήριο τη στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής ή των κομματικών σκοπιμοτήτων των μεγάλων ή μικρών κομμάτων της αντιπολίτευσης; Ή θέλουμε συνδικάτο ανεξάρτητο από κυβερνήσεις, κράτος και κόμματα που πυξίδα του μοναδική θα έχει τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας;
• Θέλουμε συνδικάτο με πολιτική γραμμή που θα αποδέχεται τα μνημόνια και τις αντιεκπαιδευτικές – αντιλαϊκές πολιτικές επιδιώκοντας απλώς τη διαπραγμάτευση για τον εξωραϊσμό τους; Ή θέλουμε συνδικάτο που θα συγκρούεται με τις μνημονιακές πολιτικές, την κυβέρνηση, τα κόμματα και τους υπερεθνικούς οργανισμούς που επιδιώκουν να ισοπεδώσουν τις ζωές μας;
• Θέλουμε συνδικάτο που θα είναι θεατής στις μεγάλες μάχες και θα παίρνει αποφάσεις την τελευταία στιγμή, κάτω από την πίεση των Συλλόγων μας, όπως π.χ. φέτος η ΔΟΕ (με ευθύνη των ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥ-ΕΡΑ-ΑΕΚΚΕ) στο κίνημα των αναπληρωτών και πρόσφατα στο θέμα της απεργίας-αποχής από την αξιολόγηση; Ή θέλουμε συνδικάτο που θα μπαίνει μπροστά και θα αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη των μεγάλων αναμετρήσεων;
• Θέλουμε μια συνδικαλιστική τακτική που αθροίζει κομματικές δυνάμεις, αντιλαμβάνεται τα σωματεία των εκπαιδευτικών ως πιόνια στον κομματικό σχεδιασμό, τα διαχωρίζει στα «δικά μας» και στα «άλλα», καλεί αποκλειστικά σε ξεχωριστές κομματικά ελεγχόμενες συγκεντρώσεις και έχει ως αυτοσκοπό της την ανάδειξη κάποιας κομματικής παράταξης; Ή θέλουμε μια συνδικαλιστική τακτική που θα επιδιώκει μέτωπα αγώνα με στόχο νίκες και κατακτήσεις για το κίνημα; Τελευταίο παράδειγμα, η πρωτοβουλία του Συλλόγου μας να υπάρξει κοινό κείμενο όλων των Συλλόγων και ΕΛΜΕ που έχουν αποφάσεις για την απεργία-αποχή από την αξιολόγηση, πρωτοβουλία που απορρίπτει σε μια σειρά Συλλόγους και ΕΛΜΕ η ΑΣΕ-ΠΑΜΕ.
• Θέλουμε έναν συνδικαλισμό που θα αρκείται μόνο στα εργασιακά ζητήματα ή θέλουμε συνδικάτο που θα αναπτύσσει οργανωμένα λόγο για την παιδαγωγική, το σχολείο και το ρόλο μας μέσα σε αυτό; Δηλαδή θα αναπτύσσει θεωρητική αλλά και έμπρακτη κριτική στην κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική και στην κυρίαρχη παιδαγωγική, έξω αλλά και μέσα στις τάξεις;
• Θέλουμε τα μέλη της ΔΟΕ ισόβιους επαγγελματίες συνδικαλιστές ή θέλουμε οι εκπρόσωποί μας να είναι άνθρωποι σαν εμάς, οι συνάδελφοι και συναδέλφισσες της διπλανής τάξης, εκπροσώπους που θα είναι εκπαιδευτικοί, όπως όλοι εμείς, θα έχουν ετήσια θητεία και θα επιστρέφουν στην τάξη τους;

Οι Παρεμβάσεις πρωτοστάτησαν όλη την προηγούμενη περίοδο σε όλες τις μεγάλες και μικρές μάχες, από το κίνημα του Μάρτη και του Γενάρη για μαζικούς διορισμούς και σταθερή και μόνιμη εργασία στην εκπαίδευση μέχρι τον αγώνα για την υποχρεωτική δίχρονη προσχολική και από τις κινητοποιήσεις για το μπλοκάρισμα των σεμιναρίων για την αξιολόγηση μέχρι τις δράσεις για την παράλληλη στήριξη, την προσμέτρηση της ώρας της σίτισης, το μπλοκάρισμα των Ομάδων Εκπαιδευτικής Υποστήριξης και την διεκδίκηση της άμεσης στήριξης όλων των μαθητών με ειδικές ανάγκες.

Το αυριανό Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. θα είναι αυτό που θα διαλέξει ο καθένας και η καθεμιά μας στις επόμενες ΓΣ και εκλογές. 

Πάρε λοιπόν την ευθύνη που σου αναλογεί. 

Τώρα είναι η ώρα!