Σάββατο 11 Μαΐου 2019

Ο θάνατός σου, η ζωή μου


Πέμπτη 16 Μάη
8.30πμ ΓΣ, 1μμ – 6.30μμ εκλογές για την 88η Γ.Σ. της ΔΟΕ

ΜΑΖΙΚΟΙ ΜΟΝΙΜΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΩΡΑ!

ΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ


Οι σχολικές μονάδες στην Ελλάδα έχουν διορίσει διευθυντές σχολείων, αλλά οι ευθύνες τους είναι εξαιρετικά περιορισμένες και επικεντρώνονται σε διοικητικά ζητήματα. Ο πρώτος περιορισμός είναι ότι δεν μπορούν να επιλέξουν το δικό τους προσωπικό, είτε πρόκειται για εκπαιδευτικούς με οργανικές θέσεις είτε για αναπληρωτές εκπαιδευτικούς. Η δυνατότητα των διευθυντών για μεγαλύτερη συμβολή στις αποφάσεις στελέχωσης ή μάλιστα το δικαίωμα επιλογής και απασχόλησης εκπαιδευτικών, θα ήταν σε θέση να εξασφαλίσει μια καλή προσαρμογή μεταξύ των εκπαιδευτικών και των μαθητών.
OECD, Education for a bright future in Greece, «School units have low autonomy» (pp. 64-66)

Ενάντια στον νόμο για το προσοντολόγιο, χιλιάδες αναπληρωτές, μόνιμοι εκπαιδευτικοί και φοιτητές απεργήσαμε και διαδηλώσαμε επί μέρες στο κέντρο της Αθήνας. Οι αγώνες αυτοί αποκάλυψαν τον αντιεκπαιδευτικό προσανατολισμό της κυβέρνησης και απέδειξαν ότι οι εκπαιδευτικοί μπορούν με τη συλλογική τους δύναμη να ορθώνουν εμπόδια, να ανατρέπουν τις κυβερνητικές πολιτικές και να διεκδικούν αποτελεσματικά το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία. Η νέα γενιά εκπαιδευτικών έχει πρωταγωνιστικό και καθοριστικό ρόλο σε αυτή την αντιπαράθεση. Το αδιέξοδο της αδιοριστίας, το αδιέξοδο δηλαδή που δημιούργησαν τα μνημονιακά χρόνια των μηδενικών διορισμών, φούσκωσε το ποτάμι της οργής και οδήγησε στην κινηματική έξαρση του Μάρτη και του Γενάρη.


Ο θάνατός σου, η ζωή μου: η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού στο προσοντολόγιο

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε το νόμο 4589 για το προσοντολόγιο, επιστρατεύοντας μια διπλή ρητορική: από τη μια ισχυρίζεται ότι όλοι οι αναπληρωτές και αδιόριστοι μπορούν να δουν τον εαυτό τους στο νέο σύστημα διορισμών, από την άλλη, προβάλλει το επιχείρημα ότι επιλέγονται οι πιο προσοντούχοι, επομένως, οι καλύτεροι εκπαιδευτικοί. Σύμφωνα με αυτή τη λογική:
  1. Δεν έχει σημασία πόσο καλός είσαι, σημασία έχει να αποδείξεις ότι είσαι καλύτερος από το διπλανό σου καθώς οι θέσεις είναι περιορισμένες. Επομένως, τα όρια ανάμεσα στην επιτυχία και την αποτυχία κάθε ατόμου είναι ασαφή και συναρτώνται από τη στρατηγική που ακολουθούν τα υπόλοιπα άτομα – ανταγωνιστές του.
  2. Η ευθύνη για το εργασιακό καθεστώς που βιώνει κάθε αδιόριστος/η είναι ατομική. Είναι η επιτυχία ή αποτυχία σε ένα διαγωνισμό ή στο σαφάρι συλλογής προσόντων που κρίνει το τελικό αποτέλεσμα. Δεν υφίσταται πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης ούτε έχει νόημα να αναζητηθούν οι αιτίες στις μακρόχρονες πολιτικές των περικοπών και της αδιοριστίας. Οι οικονομικές δυνατότητες του κράτους είναι περίπου δεδομένες και οι επιλογές του αδιαμφισβήτητες.
  3. Το βασικό πτυχίο δεν παρέχει επαγγελματικά δικαιώματα, αποτελεί απλώς το απαραίτητο εισιτήριο, την προϋπόθεση που εξασφαλίζει τη συμμετοχή του/της πτυχιούχου σε μια ατελείωτη κούρσα ανταγωνισμού. Έτσι, οι πτυχιούχοι δεν είναι πλέον εκπαιδευτικοί αλλά «υποψήφιοι» που καλούνται και πάλι να διαγωνισθούν και να ανταγωνισθούν για ένα περιορισμένο αριθμό θέσεων.
  4. Η συλλογική διεκδίκηση του δικαιώματος στη σταθερή και μόνιμη εργασία δεν χωράει σε αυτό το πλαίσιο. Δεν έχει νόημα, καθώς οι θέσεις είναι περιορισμένες και το ζήτημα της επιτυχίας ή της αποτυχίας εξαρτάται από την ατομική προσπάθεια. Κανένα νόημα δεν έχουν επίσης οι προβληματισμοί για το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα, για τις αντιφάσεις του, για τον ταξικό του χαρακτήρα, για το ρόλο του σχολικού θεσμού και τη θέση του εκπαιδευτικού μέσα σε αυτόν. Kάθε άτομο πρέπει να επιδεικνύει τη μεγαλύτερη δυνατή προσαρμοστικότητα και ευελιξία ώστε να ανταποκρίνεται στις συνεχείς αλλαγές των κανόνων, σε ένα πλαίσιο όπου ο κανόνας είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες.
  5. Η προϋπηρεσία, σύμφωνα πάντα με αυτή τη λογική, δεν κατοχυρώνει το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη εργασία, απλά πρόκειται για ένα ακόμα προσόν, ισοδύναμο με κάποιο τίτλο ξένης γλώσσας για παράδειγμα.



Ποιοι είναι οι στόχοι του προσοντολογίου

Η αντίληψη αυτή, που συμπυκνώνεται στη φράση «ο θάνατός σου η ζωή μου» αποτελεί τη βασική ιδέα, τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Συνδέεται αρμονικά με τους βασικούς άξονες των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων, με την αξιολόγηση, την αριστεία, την αυτονομία της σχολικής μονάδας και τη λειτουργία της με όρους επιχείρησης.
Ποια είναι όμως τα πραγματικά αποτελέσματα αυτής της πολιτικής:
  1. Ο αναπληρωτής ή η αναπληρώτρια οφείλει να επενδύει διαρκώς ώστε να αυξάνει το πιστοποιημένο μορφωτικό του κεφάλαιο, κάτι που αποτελεί προϋπόθεση επιβίωσης. Μοιραία, αυτή η αέναη διαδικασία, δεν μπορεί παρά να λειτουργεί σε βάρος του παιδαγωγικού του ρόλου αφού στερεί χρόνο και ενδιαφέρον από το παιδαγωγικό του έργο, και τη διδακτική του προετοιμασία. Ένας ανασφαλής εκπαιδευτικός δεν ενθαρρύνεται να ασχοληθεί συστηματικά με τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών του. Ούτε, πολύ περισσότερο, με την αναζήτηση και διαμόρφωση του παιδαγωγικού κοινωνικού του ρόλου. Συμπέρασμα: Η ρητορική της εξουσίας για την επιλογή των «καλύτερων» εκπαιδευτικών και τη βελτίωση του σχολείου με τέτοιες διαδικασίες επιλογής συνιστά απλώς ένα ακόμα ψέμα.
  2. Το χτύπημα ενός από τους τελευταίους κλάδους εργαζομένων με κατακτημένα δικαιώματα, δυνατότητα συλλογικής έκφρασης και οργάνωσης μεγάλων αγώνων δεν είναι θετική εξέλιξη για κανέναν εργαζόμενο. Οι απολύσεις εκπαιδευτικών, γιατί για απολύσεις πρόκειται, οι απολύσεις στο στενό πυρήνα του δημοσίου, θα αποχαλινώσουν ακόμα περισσότερο την αυθαιρεσία της εργοδοσίας και στον ιδιωτικό τομέα. Η επιβολή του νόμου της ζούγκλας και στην εκπαίδευση, κάθε άλλο παρά προοιωνίζει ένα λαμπρό μέλλον για τους αυριανούς εργαζόμενους, δηλαδή, για τους μαθητές και τις μαθήτριές μας. Αντίθετα, η αμφισβήτηση αυτού του μοντέλου της ελαστικής ευέλικτης εργασίας, η διεκδίκηση της σταθερής μόνιμης εργασίας, η νίκη των εκπαιδευτικών μπορεί να είναι μια πολύτιμη νίκη για όλους τους εργαζόμενους. Γι΄ αυτό η μακρόχρονη αντιπαράθεση στην εκπαίδευση έχει κυρίως κοινωνικά και όχι συντεχνιακά χαρακτηριστικά.
  3. Το συνεχές κυνήγι τίτλων καμία σχέση δεν έχει με την απαραίτητη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών. Οι «υποψήφιοι» δεν επιλέγουν μια διαδικασία κατάρτισης με βάση τις μορφωτικές ανάγκες τις δικές τους και των μαθητών τους αλλά με μοναδικό κριτήριο τις μονάδες που θα τους παρέχει με βάση τις κείμενες διατάξεις του νόμου. Έτσι, τα κριτήρια επιλογής προσόντων είναι τα μόρια που παρέχουν, το απαιτούμενο οικονομικό κόστος και ο χρόνος που απαιτείται για την απόκτησή τους, κριτήρια εντελώς άσχετα με τη διδακτική πράξη.
  4. Η συλλογή τίτλων είναι μια εξαιρετικά δαπανηρή διαδικασία, επομένως, είναι μια ταξικά προσδιορισμένη διαδικασία. Ευνοεί εκείνους/ες που διαθέτουν τη δυνατότητα να πληρώσουν. Επιπλέον, ευνοεί την άνθιση της αγοράς εκπαίδευσης που πλέον απευθύνεται σε περισσότερους από 100.000 νέους «πελάτες». Κάθε εμπόριο για καλό λοιπόν; Για κάποιους σίγουρα ναι. Οι διαφημίσεις στο διαδίκτυο και τα μηνύματα για δάνεια επιδότησης πιστοποιημένων σεμιναρίων αποδεικνύουν ότι τα ισχυρά εμπορικά συμφέροντα στην εκπαίδευση γνωρίζουν μια νέα άνοιξη δραστηριοτήτων, όμοια με εκείνη των φροντιστηρίων που είδαν τα κέρδη τους να απογειώνονται μετά τον πρώτο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.

Η στάση της πλειοψηφίας της ΔΟΕ (με ευθύνη των ΔΑΚΕ, ΔΗΣΥ, ΑΕΕΚΕ, ΕΡΑ) μας βρίσκει κάθετα αντίθετους, όχι μόνο λόγω της απροθυμίας της να στηρίξει με τις απαραίτητες μορφές (κήρυξη απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων) αλλά γιατί το αίτημα που προβάλλει για «αναγνώριση του συνόλου της προϋπηρεσίας ως κυρίαρχο κριτήριο διορισμού», επί της ουσίας αφήνει ορθάνοιχτο το δρόμο για την προώθηση ενός μεικτού συστήματος προσοντολογίου. Από την άλλη πλευρά, κάθετα αντίθετοι είμαστε και στη λογική της ΑΣΕ – ΠΑΜΕ που αρνείται να υπερασπίσει το πτυχίο και την προϋπηρεσία ως μοναδική βάση για το διορισμό, αποφεύγοντας έτσι να πάρει θέση στο επίδικο της αντιπαράθεσης: στον τρόπο διορισμού και πρόσληψης εκπαιδευτικών.
Τρεις μήνες μετά την ψήφιση του ν.4589, έπειτα από συνεχιζόμενες αναβολές, καθυστερήσεις και διαρροές φημολογιών και ενώ υποτίθεται ότι σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του Υπουργείου οι λίστες με τα ονόματα των 15.000 διορισμών θα ήταν έτοιμες, μόλις στα τέλη Απρίλη ανακοινώθηκε από τον ΑΣΕΠ η προκήρυξη 3ΕΑ/2019 που καλεί τους εκπαιδευτικούς να καταθέσουν αίτηση για τη δημιουργία νέων πινάκων κατάταξης στην ειδική αγωγή. Η κυβέρνηση, καθώς οι προθεσμίες δε βγαίνουν για την εφαρμογή του «προσοντολογίου», προσπαθεί να πείσει ότι προχωράει κανονικά σε μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών, ενώ αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο οι προσλήψεις αναπληρωτών να γίνουν με τους παλιούς πίνακες. Στόχος της, είναι αφενός να μειώσει, προεκλογικά, τις αντιδράσεις και το κόστος από την εφαρμογή του προσοντολογίου που θα πετάξει στην ανεργία χιλιάδες συναδέλφους που έχουν υπηρετήσει επί σειρά ετών τη δημόσια εκπαίδευση και θα συντρίψει τη ζωή και τον προγραμματισμό ακόμα περισσοτέρων και αφετέρου επιχειρεί να κρατήσει όμηρους μέσω φρούδων ελπίδων χιλιάδες αδιόριστους και αναπληρωτές με υποσχέσεις μόνιμων διορισμών. Τέλος, στον αέρα βρίσκεται η προϋπηρεσία της φετινής χρονιάς, καθώς ο ν. 4589 προβλέπει ότι εάν οι οριστικοί πίνακες δεν είναι έτοιμοι έως τις 15/7, οι προσλήψεις αναπληρωτών θα γίνουν με βάση τους παλιούς πίνακες.
Σε κάθε περίπτωση, οι όποιοι μόνιμοι διορισμοί (εάν γίνουν) δεν χαρίστηκαν από την κυβέρνηση, αποτελούν κατάκτηση του κινήματος. Καμία συζήτηση για μόνιμους διορισμούς δεν θα είχε ανοίξει εάν δεν είχε προηγηθεί το κίνημα του Μάρτη και του Γενάρη. Σήμερα, υπάρχει η ανάγκη για συσπείρωση και αγώνα ενάντια στα σχέδια κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για τη διαιώνιση της ελαστικής και ευέλικτης εργασίας στην εκπαίδευση, ενάντια στα σχέδια του ΟΟΣΑ για πρόσληψη, αξιολόγηση και απόλυση του προσωπικού από διευθυντή-manager κάθε σχολικής μονάδας. Ξέρουμε τον τρόπο, έχουμε τη δύναμη, πρέπει να συνεχίσουμε!


Παλεύουμε για:
  • Μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών για την κάλυψη όλων των αναγκών.
  • Την κατάργηση του νόμου 4589/19 για το προσοντολόγιο.
  • Άμεσος διορισμός ΟΛΩΝ των αναπληρωτών που έχουν έστω και μία σύμβαση ΤΩΡΑ αποκλειστικά με βάση το πτυχίο και την προϋπηρεσία. Να προσμετρηθεί όλη η προϋπηρεσία της περσινής και φετινής σχολικής χρονιάς. ΟΧΙ στον διαγωνισμό του ΑΣΕΠ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου