Διάλεξε πλευρά, διάλεξε ζωή, διάλεξε να βαδίσεις κόντρα στον άνεμο!

 

«Τέλος η αφθονία και η ανεμελιά»
Εμανουέλ Μακρόν, 24-8-2022

600 ευρώ για 2 ενοίκια (το 1 ως εγγύηση).

100 ευρώ σύνδεση για ΔΕΗ.

250 ευρώ για τη μεταφορική.

Μισθός νεοδιόριστου 700 ευρώ. 

Θα πει κάποιος, ας μην πήγαινες. Πήγες όμως. Και καλά έκανες. Αλλά σκέψου…

Αυτή είναι η εποχή της ανεμελιάς; Αυτή είναι η εποχή της αφθονίας;


Αφθονίας για ποιον; Για τους εργαζόμενους που πληρώνουν το ρεύμα 0,90 € την κιλοβατώρα από 0,08 € το 2020 ή για τη Motor Oil που τα κέρδη της αυξήθηκαν 450% το τελευταίο εξάμηνο; Κουπόνια για το ρεύμα, κουπόνια για τη βενζίνη, κουπόνια για υπολογιστές, κουπόνια για φαγητό. «Ευτυχώς» που δεν βγήκαμε από το ευρώ γιατί θα τρώγαμε με κουπόνια!


Ανεμελιάς για ποιον; Για τον Λιγνάδη που καταδικάστηκε για 2 βιασμούς ανηλίκων και την ίδια ημέρα αφέθηκε ελεύθερος; Ή για τους 15.000 πολίτες που παρακολουθεί επισήμως η ΕΥΠ; Για ποια ανεμελιά μιλάμε; Για ποια δημοκρατία; Για ποια δικαιοσύνη; Από τη Novartis, στον Κορκονέα, στον Λιγνάδη και από εκεί στο παρακράτος της Ε.Υ.Π., ένα τσιγάρο δρόμος.

Καλωσορίσατε στο σχολικό έτος 1962-1963…

Στην εκπαίδευση, η σχολική χρονιά ξεκινάει με την Κεραμέως να εμφανίζεται σαν τρελό φορτηγό στο αντίθετο ρεύμα, με το γκάζι πατημένο και τα φρένα σπασμένα, έτοιμο να παρασύρει ό,τι έχει μείνει όρθιο. 

Παρά τους διορισμούς που έκανε κάτω από την πίεση του κινήματος, οι αναπληρωτές αναμένεται να καλύψουν και φέτος πάνω από το 1/4 των αναγκών σε προσωπικό. Διαφημίζει στην κοινωνία το διευρυμένο ωράριο εξάντλησης των μικρών παιδιών σε εντελώς ακατάλληλους χώρους, αναθέτοντας σε έναν και μοναδικό αναπληρωτή –επί της ουσίας– ένα απίθανο πλήθος από δραστηριότητες, που ξεκινούν από τη ρομποτική και φτάνουν μέχρι τους παραδοσιακούς χορούς, επιχειρώντας να ρίξει την ευθύνη για το χάος που θα ακολουθήσει τις επόμενες εβδομάδες στους εκπαιδευτικούς που δεν είναι ταχυδακτυλουργοί, που δεν δουλεύουν τζάμπα και στους/στις διευθυντές/ντριες που δεν αναλαμβάνουν τον ρόλο του σκληρού επιλοχία.

Το μοντέλο (αντι)παιδαγωγικής καθοδήγησης που προωθεί το ΥΠΑΙΘ είναι χειρότερο και από τον επιθεωρητισμό του ’60. Απέναντι στον αντιεκπαιδευτικό οδοστρωτήρα με την πολυσύνθετη αξιολογική ιεραρχία, τις κλίκες, τον ελεγκτικό μηχανισμό που θυμίζει στρατώνα, αντιπαραθέτουμε τη συλλογικότητα, τη συνεργατικότητα, την ισοτιμία, τη δημοκρατία στον Σύλλογο Διδασκόντων. Το σχολείο δεν θα έχει να πληρώσει το ρεύμα κι εμείς θα καθόμαστε να συζητάμε για μέντορες; Δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε το νοίκι και θα ανοίξουμε τις πόρτες στην αξιολόγηση; Οι αναπληρωτές περιπλανώνται επί σειρά ετών σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας και θα αναλάβουν να εργαστούν δωρεάν εκτός εργασιακού ωραρίου; Ψάχνουν για κορόιδα;

Η απάντηση είναι μία: Συνεχίζουμε τον αγώνα μέσα και έξω από τα σχολεία μας. Ούτε μέντορες, ούτε ενδοσχολικοί συντονιστές, σε κανένα σχολείο. Στον κάδο αχρήστων οι ηλεκτρονικοί φάκελοι αξιολόγησης. Κανένας και καμία δεν δουλεύει δωρεάν για το χατίρι καμίας Κεραμέως. 

Δεν θα μας επιβάλει τον νεοεπιθεωρητισμό μια διεφθαρμένη κυβέρνηση, λίγους μήνες πριν καταρρεύσει. Δεν μας τρομοκρατούν τα μεγαλοστελέχη του ΥΠΑΙΘ, γραμματείς και φαρισαίοι που σε λίγους μήνες θα ψάχνουν κάπου να τρυπώσουν για να αποφύγουν τον μεγαλύτερο εφιάλτη τους: την επιστροφή στη σχολική τάξη!

Απαιτούμε τώρα, κήρυξη ανένδοτου αγώνα από την Ομοσπονδία. Καθολική συμμετοχή στην απεργία-αποχή. Αξιοποίηση όλων των μορφών αγώνα και των ενιαίων κειμένων για την ακύρωση της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας. Δεν κάνουμε βήμα πίσω. Η αξιολόγηση δεν θα περάσει!

The bills are on fire

Είναι σαφές ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση, βυθισμένη στην πολιτική αλαζονεία και τον ταξικό κυνισμό της, έχει κλείσει τον κύκλο της, αλλά δεν το ξέρει ακόμα. Ήδη, στους διαδρόμους των πολιτικών γραφείων και των υψηλόβαθμων επιτελείων, απεργάζονται τις διάδοχες καταστάσεις, τη διαδοχή στην ηγεσία της ΝΔ, τις προϋποθέσεις για μια συγκυβέρνηση με το ΚΙΝΑΛ ή ακόμα και μια οικουμενική κυβέρνηση «κάθαρσης» ή τεχνοκρατών. Μια κυβέρνηση που θα αντέχει να σηκώσει το βάρος μιας απεχθούς αντιλαϊκής πολιτικής.

Το ζήτημα δεν είναι εάν θα πέσει αυτή η κυβέρνηση αλλά πώς θα πέσει. Δηλαδή, εάν θα ανατραπεί αυτή η πολιτική που σκορπίζει σαν τις στάχτες τις ζωές μας. 

Το ζήτημα είναι εάν ο λαϊκός παράγοντας θα εισβάλει ορμητικά στο προσκήνιο σαρώνοντας το στημένο σκηνικό και διεκδικώντας το αυτονόητο: μισθούς και συντάξεις για να ζει με αξιοπρέπεια, πλαφόν στις τιμές, σταθερή-μόνιμη εργασία, δημόσια δωρεάν παιδεία και υγεία και όχι δαπάνες για το ΝΑΤΟ, ειρήνη και όχι συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και σχεδιασμούς.

Κι αν οι λαοί της Ευρώπης μοιάζουν να κρατούν την αναπνοή τους μπροστά στη σφοδρότητα των πολεμικών-ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων και το δέος που προκαλεί η αντιλαϊκή επέλαση, ήδη τα τύμπανα του κοινωνικού πολέμου ηχούν, από την απεργία των εργατών της ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ έως τις κινητοποιήσεις και τις πρώτες απεργίες σε πολλές χώρες της Ευρώπης.

Στη Μεγάλη Βρετανία καίνε λογαριασμούς ρεύματος, δηλώνουν άρνηση πληρωμών, διαδηλώνουν τραγουδώντας «The bills are on fire».

Αυτός ο χειμώνας αναμένεται παγωμένος αλλά και «καυτός» ταυτόχρονα.

Ας ετοιμαστούμε!